Girizgahı henüz yarım saat önce flan yaptım ama dayanamadım, boş boş oturacağıma yazayım bişeyler dedim. Hazır kafam rahat yanımda kahvem, ağzımda sigaram boş boş oturuyoken sizinle beraber çocukluğuma dönelim mesela, şöyle rahatça arkama yaslanayım siz sorun ben anlatayım. Gençliğim; gençliğimde çok canlar yakacağım söylenirdi hep, öylemi oldu? bilemedim.
Mesela 20 den 30 'a kadar olan yıllarımı en yakın arkadaşım X 'e soralım."Oooo o mu? çok iyidir" der bence :P . Neden mi? o aslında ne çok çapkın - ne çok pısırık, ne çok kurnaz - ne çok saf, ne çok girişken - ne çok utangaç, aslında o her ortama ayak uyduran iyi biridir. Der bence, ya da ben çok iyimserim dir. Belki de bir seri katilim ve burada kendimi olmak istediğim biri gibi gösteriyorumdur. Peki geçelim bu kısmı mesela daha eskiye lise yıllarına gidelim, Lise de karakteri oturmamış kendisini biyerlere koymaya bi şekle girmeye çalışan biriydim, hiç çevremdekiler gibi sivilcelerim olmadı, hiç herkesin popüler gördüğü kızlara yanaşmadım onlar yerine eli yüzü düzgün hanım hanımcık kızlarla ilgilendim, valla bak. Kendimi cool göstermeye flan çalışmıyorum. Aslında daha çok dış görünüşümün farkındaydım ve haddimi biliyordum diyelim. Bide dış faktörler var tabi, mesela benim en büyük artım "Y" ismindeki benden yaklaşık 6-7 yaş büyük ama kankadan daha kanka arkadaşım dostum sırdaşım dediğim bir faktör vardı. O kendi gençliğinde yapmak isteyipte yapamadıklarını, yaptığı yanlışları benim tekrarlamamam konusunda sürekli telkinlerde bulunan bana yol gösteren bi arkadaşım vardı. Bence çok karizmatik, fırlama, rahat ve karşı cinsle çok rahat biriydi. Ve benim idolümdü. O ne derse öyle davrandım ve hiç pişman olmadım. Aslına bakarsanız onun tecrübelerine güvenerek hareket etmem sayesinde şimdi olduğum insan oldum diyebilirim. Bunu şu şekilde açıklayabilirim, onun yaşadığı tecrübeler ve yönlendirmeler sayesinde lise yıllarım ve sonraki yıllarım çok iyi geçti ve ben farkettim ki çevremdeki diğer tecrübeleri dinleyip kendimce dersler çıkartarak hareket etmeyi ve belki de nasihat dinlemeyi öğrenerek yaşadım bi çok şeyi. Ve bu benim için geriye dönüp baktığımda anlatacak çok fazla güzel anım olmasında büyük rol oynadı. Belki bazılarının kalbini kırdım üzdüm, ama hepsi benim için farklı ve güzel tecrübelerdi. Lise den öncesiyle ilgili söyleyecek çok şey yok söz dinleyen, akıllı uslu bi çocukluğum olmuş sanırım. Liseden öncesine dair tek ve hayatımın her döneminde benimle olan şey "F" isimli kişiydi. Benim için çok derin ve çok büyük izlerini taşıdığım bu dünyadan olmayan bir iyilik, bir güzellik, bir yaşama sebebiydi. Ama mazide kalmaktan öteye gidemedi. Bunların hepsine bir bir yazılarımda yer vericem.
Bir konu hakkında yazı yazarken en sinir bozucu olan şey bu konuya sonra döneceğim gibi cümledir. Aslında çok kasmadan aklına ne geliyosa yazmak daha güzel olabilir. E hadi anlatayım madem öyle. İlkokulda insan ne kadar kendini bilecek te aşık olacak denilebilir bu anlatacağım için, ama zaten aşk neydi ki? kim tarif edebilir ki aşkı? Ben o yaşlarımda yani 8-9 yaşlarımda aşktan meşkten habersiz yan yana oturduğum "F" 'yi izler, onun yanındayken kendimi iyi hisseder ve onun gülümsemesiyle mutlu olurdum. Her tenefüste birlikte oynar birlikte ders çalışır birlikte yemek yerdik. Sanki gözlerimi onunla açmışım gibi hissederdim hep. Sonra bizim bu güzel ilişkimizin olduğu süreçte "E" isimli şahıs ki aslında o yaşlarda şahıs kelimesi bile ağır geliyor. Şaka ile karışık oyun amaçlı veya kıskançlık nedeniyle Kara Tahtanın tebeşir silgisini bana fırlattı, bilir misiniz bilmem, o zamanlar silgilerin tutamaç kısımları tahtadan yapılan ağır bir cisimdi. "E" 'nin attığı silgi benim tam suratımda dudağımın üzerinde patladı, ve üst dudağım ortadan ikiye yarıldı. Hani izlerini taşıdığım kişidir "F" dedim yaa, işte o izi halen taşıyorum ve aynaya her baktığım da aklıma geliyor ve tebessüm etmeme sebep oluyor. Eminim sizlerin de böyle küçük tebessümleriniz vardır. Ve umarım o tebessümleri hiç kaybetmezsiniz. Çünkü sizleri siz yapan birazda bu yaşadıklarınız, hayata dair izler, geçmişinizi hatırlatan anılar..
Çok uzun bi yazı oldu farkındayım ama o kadar çok yazmak istiyorum ki. Hatırladıkça gülümsediğim güzel şeyler. Yüzümü gülümsetme se bile benim ben olmamı sağlayan yaşadığım herşeye, hatırladığım tüm anılarıma aşığım sanırım. Hepsini sizlerle paylaşmak için sabırsızlanıyorum. Bugünlük bu kadar yeter sanırım. Sabredip okuduysan sende kalbinde güzellikler taşıyan ve hatırlamak isteyen güzel bi insansın. Hade öperler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder